Metroid Dread – Review

Dread σημαίνει τρόμος, αποστροφή. Λέξεις παραδοσιακά ταιριαστές με τη σειρά Metroid, ικανές να περιγράψουν τη βαριά, μοναχική της ατμόσφαιρα.

Οι 2D τίτλοι, τουλάχιστον, ακολούθησαν αυτό το μονοπάτι, στέλνοντάς μας σε ψυχρές, σκοτεινές και απομονωμένες τοποθεσίες για να αντιμετωπίσουμε φρικιαστικά πλάσματα, ικανά να καταστρέψουν ολόκληρους κόσμους. Κανένα Metroid δεν ήταν πλήρως τρομακτική εμπειρία· περισσότερο πρόκειται για περιπέτειες με τρομακτική ατμόσφαιρα, με εφιαλτικές νύξεις και απόκοσμους ήχους σε υπόγειες σπηλιές αγνώστων πλανητών.

Το νέο Metroid, όμως, λέγεται “Dread”, και προϊδεάζει για μία προσέγγιση που θα πλησιάσει περισσότερο στα εφιαλτικά στοιχεία του franchise, για να φέρει στο προσκήνιο την απελπισία και τον τρόμο. Εν μέρει, πράγματι το κάνει. Η σημαντικότερη νέα προσθήκη του Metroid Dread σε σχέση με τους προκατόχους του είναι τα τρομακτικά ρομπότ που ονομάζονται EMMI.

metroid dread gameplay

photo: Nintendo

Για λίγο context: η Samus κλήθηκε να ταξιδέψει στον πλανήτη ZDR καθώς ανακαλύφθηκαν ίχνη που οδηγούν στο συμπέρασμα πως τα X Parasites δεν εξαλείφθηκαν, και αφού η ομάδα κρούσης που στάλθηκε αρχικά, και αποτελούταν από τα ρομπότ αυτά, έπαψε να δίνει σημεία ζωής.

Η Samus φτάνει και μετά από μία σύντομη συνάντηση με έναν μυστηριώδη πολεμιστή Chozo, πέφτει σχεδόν νεκρή στα κατώτερα στρώματα του ZDR. Εκεί είναι που παίρνουμε τον χειρισμό στα χέρια μας, με στόχο να οδηγήσουμε τη Samus στην επιφάνεια του πλανήτη για να ξεφύγουμε από το αφιλόξενο περιβάλλον του. Φυσικά, στην αρχή έχουμε χάσει όλες τις δυνάμεις της και πρέπει να τις ανακτήσουμε σιγά-σιγά, αντιμετωπίζοντας τεράστια bosses και εξερευνώντας έναν δαιδαλώδη κόσμο γεμάτο μυστικά και κινδύνους σε κάθε στροφή.

Βάζοντας το “Dread” στο Metroid

Η βασική νέα προσθήκη, λοιπόν, που εμφανίζεται στα ρομπότ EMMI, έρχεται να ταρακουνήσει το κατά τ’ άλλα παραδοσιακό gameplay και να δώσει νέα πνοή στο franchise μέσω του Metroid Dread. Τα ρομπότ αυτά βρίσκονται σε συγκεκριμένα σημεία του χάρτη, τα οποία σηματοδοτούνται από ξεχωριστές εισόδους.

Μόλις μπαίνουμε σε μία τέτοια, αντιμετωπίζουμε μία παραλλαγή της εικαστικής αποτύπωσης, αλλά και της ηχητικής, με τρομακτική ατμόσφαιρα, αυστηρά χρώματα και εφιαλτικούς, ηλεκτρονικούς ήχους. Τα ρομπότ λειτουργούν ως κυνηγοί, πολύ ισχυρότεροι από τη Samus ακόμα και με πλήρες οπλοστάσιο, και μας ψάχνουν συνεχώς χρησιμοποιώντας τα ραντάρ τους.

metroid dread gameplay

photo: Nintendo

Κάθε ήχος που κάνουμε, κάθε κίνησή μας, τραβάει την προσοχή των κυνηγών αυτών, την κατευθύνει προς το μέρος μας και αν μας εντοπίσουν ξεκινά το κυνηγητό που, αν καταλήξει σε συνάντηση σώμα-με-σώμα, συνήθως οδηγεί στον θάνατό μας. Υπάρχει μόνο ένα μικρό παράθυρο αντίστασης: μας δίνεται η δυνατότητα να κάνουμε counter, αν πατήσουμε το σωστό κουμπί την κατάλληλη στιγμή, αλλά αυτή φαίνεται πως δεν είναι συνεπής χρονικά και διαρκεί πολύ λίγο, με αποτέλεσμα να είναι ιδιαίτερα δύσκολο εγχείρημα η απόδραση. Ακόμα και αν τα καταφέρουμε, δεν έχουμε τρόπο αρχικά να εξολοθρεύσουμε ένα τέτοιο ρομπότ.

Έτσι, πρέπει να κρυφτούμε, να αξιοποιήσουμε μία από τις νέες δυνάμεις της Samus που μας επιτρέπει να την κάνουμε αόρατη για λίγο, και να περάσουμε απαρατήρητοι από τις περιοχές των EMMI. Είναι ένα ενδιαφέρον concept, αισθητικά αρμόζον στο ύφος του Metroid και ιδίως του Dread, με αποδοτικό σχεδιασμό για τις τοποθεσίες αυτές αλλά και για τα ρομπότ, με έντονες horror επιρροές διάχυτες παντού. Το σύστημα αυτό σπάει κάπως τη ροή και μας δίνει ένα νέο βασικό κομμάτι ενασχόλησης: εκτός από εξερεύνηση και μάχες, τώρα έχουμε και το stealth. Οι πρώτες τέτοιες συναντήσεις είναι γεμάτες ένταση και άγχος, αλλά, δυστυχώς, γρήγορα μειώνεται αισθητά η επίδρασή τους στην ψυχολογία μας, εξαιτίας του σχεδιασμού τους όσον αφορά τη δομή και τους μηχανισμούς.

metroid dread gameplay

photo: Nintendo

Πιο συγκεκριμένα, η ψευδαίσθηση του κινδύνου διαλύεται γρήγορα, όταν ανακαλύψουμε πως ο θάνατός μας στα κρύα, μεταλλικά χέρια ενός ρομπότ οδηγεί απλώς σε ένα checkpoint που μας στέλνει ακριβώς στην πόρτα του δωματίου, μερικά δευτερόλεπτα -ή λεπτά στη χειρότερη περίπτωση- πριν χάσουμε. Με δεδομένο τον σχεδιασμό αυτόν του fail-state, οι τρομακτικές αρχικά συναντήσεις γίνονται στη συνέχεια απλή ρουτίνα, ενοχλητικά εμπόδια που πρέπει να περάσουμε για να επιστρέψουμε στις κλασικές Metroid ασχολίες μας. Δεν πρόκειται για κακοστημένα τμήματα gameplay, και σίγουρα η παρουσίασή τους κερδίζει τις εντυπώσεις, αλλά είναι και μία χαμένη ευκαιρία, ένας μηχανισμός που οδηγεί σε trial and error προσέγγιση και σύντομα αρχίζει να κουράζει.

Διαβάστε επίσης:  Convergence: A League of Legends Story - Review

Ετοιμοπόλεμη Samus, πιο πολύ από ποτέ

Πάντως, σε κάποια σημεία αποκτούμε τη δυνατότητα να εξολοθρεύσουμε τελικά τα ρομπότ, ένα τη φορά, και εκεί νιώθουμε ότι από κυνηγημένη η Samus γίνεται κυνηγός, προσέγγιση που είναι διάχυτη γενικότερα στις εμπειρίες που δίνουν τα Metroid παιχνίδια. Σε αυτό το κομμάτι το Metroid Dread διαπρέπει συνεχώς, με άψογα στημένη δομή για την πρόοδο της απόκτησης νέων δυνάμεων, στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού. Η εξερεύνηση γίνεται όλο και πιο εύκολη, όλο και πιο συναρπαστική, αφού διαρκώς ανοίγονται νέοι δρόμοι για να ακολουθήσουμε με τις καινούργιες ιδιότητες που ξεκλειδώνουμε.

Επίσης, οι μάχες σταδιακά αποκτούν νέα χαρακτηριστικά και τελικά καταλήγουν να είναι ένα από τα πιο δυνατά στοιχεία του Metroid Dread, και μάλιστα οι μηχανισμοί τους κρατούν ήδη τα σκήπτρα ως οι πιο αποδοτικοί και διασκεδαστικοί στην ιστορία της σειράς. Οι κινήσεις της Samus είναι πιο ρευστές και ομαλές από ποτέ, ο χειρισμός ιδανικά άμεσος στην απόκρισή του, το οπλοστάσιο πλούσιο και ικανοποιητικό με παλιές και νέες δυνάμεις -μερικές απ’ τις οποίες είναι πραγματικά αξιοπρόσεκτες.

metroid dread gameplay

photo: Nintendo

Όλα τα στοιχεία που απαρτίζουν το σύστημα μάχης του Metroid Dread τονίζονται απίστευτα στα boss fights, στα οποία καλούμαστε να αξιοποιήσουμε κάθε δυνατότητα που έχουμε βρει για να κατατροπώσουμε ιδιαίτερα απαιτητικούς και καλοσχεδιασμένους γιγάντιους εχθρούς. Τα μοτίβα των επιθέσεων είναι ξεκάθαρα, ο χειρισμός βοηθάει στις γρήγορες κινήσεις που ακονίζουν τα αντανακλαστικά μας, και η σκηνοθεσία κλέβει την παράσταση συνεχώς, με αλλαγές της κάμερας που προσδίδουν δυναμικότητα και με σύντομα cutscenes που κάνουν τη Samus να δείχνει ετοιμοπόλεμη όσο ποτέ πριν.

Γενικά, η σκηνοθεσία είναι κατά πολύ βελτιωμένη σε σχέση με ό,τι έχουμε δει σε προηγούμενους τίτλους. Η Samus έχει έντονη προσωπικότητα, η οποία εκδηλώνεται μέσω έξυπνων και ταιριαστών στην προσέγγιση της σειράς μεθόδων. Μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα ομιλητική, αλλά βλέπουμε ολόσωστα σχεδιασμένα animations, εν μέσω gameplay και σε cutscenes, που δίνουν στην ηρωίδα προσωπικότητα που αναπτύσσεται ολόσωστα και τιμά τις ρίζες της. Έχουμε ενδεχομένως να κάνουμε με την καλύτερη και πιο πλήρη απόδοση της Samus Aran ως χαρακτήρα. Η πλοκή, ευτυχώς, ακολουθεί τα ίδια βήματα και παραμένει πιστή στο πνεύμα του franchise, δίνοντάς μας ένα μίνιμαλ σενάριο με αρκετό ενδιαφέρον, κορυφαία παρουσίαση και ένα ιδανικό φινάλε για το αφηγηματικό νήμα των 2D τίτλων.

Το «άγγιγμα» της MercurySteam

Η MercurySteam διατηρεί κάποια από τα κλασικά στοιχεία του franchise, όπως τις βασικές δυνάμεις της Samus, φέρνει μερικά που ενσωμάτωσε στον προηγούμενο Metroid τίτλο της, το Samus Returns, όπως το free-aim και το counter -που είναι υπέροχο- και μας παρουσιάζει και κάποια εντελώς νέα. Εκτός από το cloak που μας κάνει αόρατους και ένα τρομερά ικανοποιητικό slide που μας επιτρέπει να μπαίνουμε σε κάποιες εσοχές προτού αποκτήσουμε το morph ball, έχουμε και επεμβάσεις στη δομή της εξερεύνησης, με πολύ θετικά αποτελέσματα.

metroid dread gameplay

photo: Nintendo

Παρόλο που το Dread παραμένει ένας γραμμικός τίτλος στον πυρήνα του, ο σχεδιασμός της πορείας που πρέπει να ακολουθήσουμε, αλλά και του κόσμου γενικότερα, δίνει την αίσθηση ενός μεγαλύτερου περιβάλλοντος που ξεκλειδώνεται μη-γραμμικά. Η ροή είναι εκπληκτική, με κορυφαίας ποιότητας σχεδιασμό επιπέδων και μυστικά που ανταμείβουν επαρκώς, αλλά και με έξυπνο διαχωρισμό των ξεχωριστών επιπέδων του πλανήτη ώστε να μην δίνεται η αίσθηση ότι παίζουμε «πίστες», αλλά ότι εξερευνούμε έναν πραγματικό, μυστηριώδη πλανήτη.

Ακόμα, αλλάζει ελαφρώς η αίσθηση της ροής εξαιτίας της κίνησης προς την επιφάνεια και όχι προς τα έγκατα του πλανήτη, αλλά και με κάποιες διαφοροποιήσεις της σειράς απόκτησης εμβληματικών ιδιοτήτων της Samus. Ο χάρτης, επίσης, είναι εξαιρετικά λειτουργικός και συνδράμει ιδανικά, δίνοντάς μας ξεκάθαρα ορισμένες πληροφορίες με διαφορετικά χρώματα και σχέδια, αλλά και προσφέροντάς μας τη δυνατότητα ομαδοποίησής τους για να βρίσκουμε αυτό που θέλουμε άμεσα (για παράδειγμα, μπορούμε να επιλέξουμε να βλέπουμε μόνο τις πόρτες που ανοίγουν με ρουκέτες, ή μόνο τα blocks που σπάνε με βόμβες).

Με αυτόν τον τρόπο, το backtracking παραμένει διασκεδαστικό και δεν κουράζει ποτέ, ενώ μάλιστα έχουν τοποθετηθεί shortcuts που χωρίζουν τα επίπεδα όπως ακριβώς πρέπει, ενισχύοντας την αίσθηση της απρόσκοπτης εμπειρίας (που χαλά μόνο εδώ κι εκεί, με κάποια μεγάλα loading times μεταξύ περιοχών).

Διαβάστε επίσης:  Windmills, ένα ελληνικό metroidvania, εμπνευσμένο από τον Δον Κιχώτη

Ένα ελάττωμα που προκύπτει έρχεται σε προχωρημένο στάδιο, με την κατανομή της απόκτησης των δυνάμεων που αρχίζει να χάνει την ισορροπία της, με αποτέλεσμα να λαμβάνουμε μεγάλο αριθμό σε λίγο χρόνο, πριν προλάβουμε καλά-καλά να πειραματιστούμε, και με κάποιες ιδιότητες να μένουν ελαφρώς στην αφάνεια αν τις συγκρίνουμε με άλλες.

metroid dread gameplay

photo: Nintendo

Επίσης, ένα άλλο βασικό πρόβλημα έρχεται αυτούσιο από το Samus Returns: συναντάμε πολλά mini bosses τα οποία επαμαλαμβάνονται συνεχώς, σχεδόν ολόιδια μεταξύ τους, και κουράζουν. Για να κλείσουμε με τα ελαττώματα, έχουμε και τον χειρισμό του Metroid Dread που, αν και παρουσιάζει ιδανική απόκριση και καταφέρνει να συμπεριλάβει όλες τις δυνατότητες της Samus με εύστοχους τρόπους, για αρκετές λειτουργίες του απαιτεί παράξενους συνδυασμούς πλήκτρων και μπερδεύει, ειδικά όταν πρέπει να κάνουμε γρήγορες κινήσεις σε bosses ή όταν είμαστε αντιμέτωποι με τα EMMI.

Τουλάχιστον, τα τεχνικά χαρακτηριστικά του Metroid Dread ενισχύουν αρκετά την εμπειρία, με δράση σε 60 fps που διατηρούνται σχεδόν «κλειδωμένα» και με ξεκάθαρο σχεδιασμό πλασμάτων και περιοχών, αλλά και άριστη αποτύπωση της ίδιας της Samus και των κινήσεών της. Τα περιβάλλοντα είναι όμορφα, η κάμερα κάνει πετυχημένα zoom για να τονίσει την ατμόσφαιρα και οι εναλλαγές gameplay με cutscenes είναι απόλυτα ικανοποιητικές.

Δυστυχώς, η μουσική δεν είναι ιδιαίτερα άξια αναφοράς, καθώς είναι επαρκής ως «ντύσιμο» της περιπέτειας, αλλά δεν είναι αντάξια της προγενέστερης δουλειάς που έχουμε ακούσει στο franchise και ξεχνιέται εύκολα.

Απαιτητική, χορταστική αν και σύντομη εμπειρία

Η δυσκολία είναι αυξημένη, σε επίπεδα παρόμοια με του Samus Returns, και αρκετά boss fights θα σας τρίξουν τα δόντια και θα δοκιμάσουν την υπομονή σας, χωρίς όμως να έχουμε αδικίες ή game overs εξαιτίας ελλείψεων στο feedback ή στα εργαλεία που μας δίνονται.

metroid dread gameplay

photo: Nintendo

Η διάρκεια του Metroid Dread είναι κάπως σύντομη (ένα «τέλειο» playthrough, αν ξέρουμε δηλαδή ακριβώς τι πρέπει να κάνουμε, διαρκεί περίπου 5 ώρες και ένα «κανονικό» θα φτάσει περίπου τις 10), αλλά είναι αρκετή για να έχουμε μία σωστά δομημένη περιπέτεια, ικανοποιητική και χορταστική σε κάθε της πτυχή. Θέλαμε περισσότερο, σίγουρα, αλλά ως έχει το Metroid Dread περιλαμβάνει ό,τι ζητάμε από έναν τίτλο της σειράς.

Μετά από τόσα χρόνια, λοιπόν, η MercurySteam κατάφερε να παραδώσει ένα άρτιο Metroid, χτίζοντας στα κλασικά στοιχεία της σειράς και φέρνοντας κάποιες καινοτομίες. Δεν είναι όλα τα νέα στοιχεία πετυχημένα και υπάρχουν κάποια ελαττώματα στη δομή του gameplay, αλλά σε γενικές γραμμές πρόκειται για άκρως ικανοποιητική επιστροφή για τη σειρά που θα ευχαριστήσει τους fans της αλλά και νεοφερμένους στο franchise και στο είδος γενικότερα.

 

Λεπτομέρειες
Διαθέσιμο‌ ‌σε:‌ Nintendo Switch
Δοκιμάστηκε‌ ‌σε:‌ Nintendo Switch
Εταιρεία‌ ‌Ανάπτυξης:‌ MercurySteam, Nintendo EPD
Εκδότρια‌ ‌Εταιρεία:‌ Nintendo
Διανομή: CD Media
Είδος:‌ Action-adventure
Ηλικίες:‌ 12+‌
Ημ/νία‌ ‌Κυκλοφορίας:‌ 8 Οκτωβρίου 2021
Official website:‌ metroid.nintendo.com

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από τη CD Media για τις ανάγκες του review.

Θετικά

  • Εξαιρετική παρουσίαση και ιδανική σκηνοθεσία
  • Τρομερή Samus
  • Κορυφαία συστήματα μάχης
  • Χορταστική εξερεύνηση ενός κορυφαία σχεδιασμένου κόσμου
  • Καλοστημένο σενάριο
  • Μερικές πετυχημένες νέες ιδέες
  • Καλοδουλεμένη προσέγγιση για την πρόοδο

Αρνητικά

  • Το stealth καταλήγει σε κουραστικό trial and error
  • Η μουσική ξεχνιέται γρήγορα
  • Ενοχλητική επανάληψη των mini bosses
  • Ο χειρισμός μπερδεύει συχνά

Βαθμολογία

8.5
Πολύ καλό
Δείτε το νέο VG24 Podcast:

Αφήστε σχόλιο

* Με τη συμπλήρωση των στοιχείων, αποδέχεστε την αποθήκευση και τη διαχείριση των πληροφοριών σας από την ιστοσελίδα.

Thanks for submitting your comment!

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ