Tο Song of Horror είναι ένα ενδιαφέρον παιχνίδι με αρκετές ιδέες, που πάσχει εξαιτίας του χειρισμού του και του αδιάφορου σεναρίου αλλά και λόγω μερικών τεχνικών ελλείψεων.

Έχουμε πλέον συνηθίσει. Indie παιχνίδι + τρόμος, σημαίνει οπτική πρώτου προσώπου, κυνηγητό στο σκοτάδι, αφηρημένο σενάριο και στοιχεία walking simulator. Όταν κυκλοφορεί ένα νέο παιχνίδι τρόμου από μικρή εταιρεία, είμαστε προϊδεασμένοι για το τι θα παίξουμε. Αυτό θα πίστευε κανείς και για το Song of Horror, το οποίο όμως γρήγορα δείχνει τις διαθέσεις του, κάνοντας βουτιά στις ρίζες του είδους και ταξιδεύοντάς μας σε άλλη εποχή.

Το Song of Horror, λοιπόν, είναι ένας τίτλος τρόμου/γρίφων, με fixed κάμερα και πολλή αναζήτηση σε σκοτεινά μονοπάτια, συνδυασμούς αντικειμένων και επίλυση σπαζοκεφαλιών. Στα περισσότερα στοιχεία του θυμίζει πάρα πολύ τίτλους παλιότερων χρόνων, σε σημείο ενόχλησης εδώ κι εκεί, με τον χειρισμό που σπάει νεύρα –ειδικά όταν αλλάζουμε κάμερες στον χώρο- και τους πολύ αόριστους γρίφους που γίνονται χειρότεροι εξαιτίας των θολών pixel που κρύβουν μερικές φορές τις λύσεις.

Για τους λάτρεις του είδους σε αυτήν ακριβώς τη μορφή, το Song of Horror είναι ικανοποιητικό σε γενικές γραμμές, αν και δύσκολα θα φέρει νέο κόσμο στο παρακλάδι αυτό του τρόμου. Ωστόσο, προς τιμήν του, ο τίτλος επιχειρεί να εισάγει νέα στοιχεία και να πρωτοτυπήσει. Συγκεκριμένα, έχει στήσει μία δομή που έχει ενδιαφέρον και συνδυάζει διάφορα χαρακτηριστικά του ευρύτερου είδους, αν και κολλάει πολύ στην ανάγκη να προσφέρει απαιτητικό και μοχθηρό gameplay που δεν συγχωρεί, με αποτέλεσμα να κουράζει.

Με λίγα λόγια, το Song of Horror μάς δίνει σε κάθε κεφάλαιό του την επιλογή μεταξύ κάποιων χαρακτήρων που έχουν διαφορετικά αντικείμενα και ιδιότητες, για να διαλευκάνουμε ένα βαρετό και όχι πετυχημένα στημένο μυστήριο, σε αφήγηση που χάνει την προσοχή και το ενδιαφέρον του παίκτη γρήγορα. Κάθε χαρακτήρας, δηλαδή, έχει άλλο επίπεδο δύναμης, ταχύτητας και ικανότητας να κρύβεται, μεταξύ άλλων, αλλά και διαφορετικό είδος φακού. Ένας έχει αναπτήρα που φωτίζει ελαφρώς τον χώρο, άλλη έχει έναν δυνατό φακό που ρίχνει άπλετο φως στο σκοτάδι. Οι ξεχωριστές ιδιότητες επηρεάζουν το πώς θα αντιδράσουμε όταν συναντάμε την «Παρουσία» που είναι «κάτι» που μας στοιχειώνει σε κάθε βήμα και οδηγεί σε απρόοπτους θανάτους. Αν ανοίξουμε μία λάθος πόρτα, αν βγούμε από κάποιον διάδρομο που δεν θα έπρεπε, ο χαρακτήρας που ελέγχουμε πεθαίνει μεμιάς, και τον χάνουμε για πάντα –στο default επίπεδο δυσκολίας έστω. Το σύστημα είναι ενδιαφέρον και προσφέρει αρκετές στιγμές άγχους, όμως επίσης ενοχλεί κιόλας αφού σε κάποια σημεία οι θάνατοι πραγματικά έρχονται από το πουθενά.

Βέβαια, έχουμε κάποια εργαλεία για να αποφύγουμε τον χαμό, αφού μπορούμε να ακούμε πίσω από κάθε πόρτα για να εντοπίσουμε αν η Παρουσία βρίσκεται στο δωμάτιο πριν μπούμε. Επίσης, εδώ κι εκεί εμφανίζονται mini games, στα οποία καλούμαστε να πατήσουμε τα κατάλληλα πλήκτρα τις σωστές στιγμές και με τον τρόπο που πρέπει ώστε να αποφύγουμε κινδύνους, να κρυφτούμε σε ντουλάπες και να παραμείνουμε σιωπηλοί μπροστά σε ένα πλάσμα με δυνατή ακοή. Τα mini games αυτά προσφέρουν στο σύνολο και είναι αποδοτικά σε θεωρητικό πλαίσιο, όμως στην πράξη κουράζουν επειδή διαρκούν πολύ, δεν επεξηγούνται επαρκώς και είναι κάπως απότομα και μη ξεκάθαρα στον χειρισμό. Πάντως, περιτριγυρίζονται από ενδιαφέρουσες ιδέες. Για παράδειγμα, η φύση της Παρουσίας, που εμφανίζεται ξαφνικά μπροστά μας σε τυχαίες στιγμές, δυσκολεύει την αποφυγή της, αφού υπάρχουν ορισμένες κρυψώνες στον κάθε χώρο, με αποτέλεσμα να πρέπει να τις έχουμε ήδη βρει πριν τύχουμε σε μία αναμέτρηση ώστε να έχουν σημειωθεί στον χάρτη και να πάμε να τις βρούμε. Το πρόβλημα που προκύπτει είναι ότι οι κατά τα άλλα καλοσχεδιασμένες πίστες εδώ πάσχουν, αφού ενδέχεται η πιο κοντινή κρυψώνα να βρίσκεται τόσο μακριά από εμάς που είναι σχεδόν σίγουρο πως θα χάσουμε έναν χαρακτήρα –δεν μπορούμε στο default mode δυσκολίας να κάνουμε quit για να πάμε πίσω, καθώς κάθε φορά που βγαίνουμε από το παιχνίδι γίνεται save.

Διαβάστε επίσης:  Dead Space: Ξέρουμε πλέον περίπου πότε θα κυκλοφορήσει το remake

Όταν ένας χαρακτήρας πεθάνει, παίζουμε με άλλον και πάμε να βρούμε το πτώμα του για να πάρουμε όσα αντικείμενα είχαμε μαζέψει. Στην ουσία, δεν αλλάζουν και πολλά, αφού σεναριακά οι χαρακτήρες δεν αποτυπώνονται ιδιαίτερα στη μνήμη μας και είναι στην πράξη οι «ζωές» μας αφού αν πεθάνουν όλοι χάνουμε και ξεκινάμε το κεφάλαιο από την αρχή. Τουλάχιστον, οι διάλογοι και τα σχόλια μέσα στις πίστες επηρεάζονται από τον χαρακτήρα που έχουμε επιλέξει, επειδή ένας μπορεί, για παράδειγμα, να γνωρίζει τον χώρο εξαιτίας της ιδιότητάς του, ενώ κάποιος άλλος όχι.

Οι πίστες είναι πετυχημένες και αξιομνημόνευτες σχεδιαστικά, με εύστοχες διασυνδέσεις μεταξύ δωματίων, κλειδωμένες διόδους που ανοίγουν τις σωστές στιγμές, και χορταστικό ψάξιμο για στοιχεία και αντικείμενα-κλειδιά. Αρκετές φορές φτάνουμε σε «τοίχους» επειδή οι γρίφοι είναι πολύ αόριστοι και δεν δίνουν αρκετά clues, όμως σε γενικές γραμμές η επίλυση είναι διασκεδαστική, κι ας εκνευρίζει ενίοτε. Η διάρκεια επίσης είναι αρκετά μεγαλύτερη από όσο θα περίμενε κανείς, αφού δεν πρόκειται για σύντομο παιχνίδι των 5 ωρών και άνετα μπορεί να φτάσει τις 15.

Οπτικά, τα επίπεδα είναι ικανοποιητικά, με φωτισμό που ενισχύει την ατμόσφαιρα και καλοσχεδιασμένα δωμάτια, όμως η indie φύση του Song of Horror είναι προφανής, ιδίως όταν κοιτάμε τα μοντέλα και τις κινήσεις των χαρακτήρων, που χαρακτηρίζονται από απότομες κινήσεις που πάνε προς “uncanny valley”, με πρόσωπα που δεν πείθουν καθόλου και κινούνται μη ρεαλιστικά. Η ηθοποιία είναι επίσης ανάλογου επιπέδου, ειδικά εν μέσω gameplay με επιφωνήματα εκτός τόπου και χρόνου. Επίσης, παρατηρείται πολύ έντονο aliasing που χαλά την εικόνα σε αρκετά σημεία, ενώ υπάρχει και clipping που συνοδεύεται από glitches με αποτέλεσμα να περνάμε μέσα από τοίχους και πόρτες ή να βλέπουμε τον φακό να κινείται παράταιρα στο χέρι και να αιωρείται.

Τελικά, το Song of Horror είναι ένα ενδιαφέρον παιχνίδι με αρκετές ιδέες, που πάσχει εξαιτίας του χειρισμού του και του αδιάφορου σεναρίου αλλά και λόγω μερικών τεχνικών ελλείψεων, όμως καταφέρνει να δώσει μία εμπειρία γεμάτη σασπένς και χορταστικούς γρίφους παλιάς σχολής, και έναν εχθρό με δυναμικού τύπου συμπεριφορά που μας κρατά σε εγρήγορση συνεχώς.

Διαβάστε επίσης:  Westwood Shadows - Preview (Early Access)

Λεπτομέρειες
Διαθέσιμο σε: PS4, Xbox One, PCSong of Horror - Boxart
Δοκιμάστηκε σε:
  PS5 (έκδοση PS4)
Εταιρεία Ανάπτυξης: Protocol Games
Εκδότρια Εταιρεία: Raiser Games
Είδος: Adventure, Horror
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 28 Μαΐου 2021
Official website: link

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review. 

Θετικά

  • Καλοσχεδιασμένα επίπεδα
  • Χορταστική εξερεύνηση, διασκεδαστικοί γρίφοι
  • Μερικές εύστοχες ιδέες
  • Πετυχημένη δομή, αρκετό σασπένς

Αρνητικά

  • Τεχνικές ελλείψεις
  • Μέτριες ερμηνείες
  • Ιστορία και χαρακτήρες χωρίς ενδιαφέρον
  • Χειρισμός από άλλη εποχή, ελλιπή tutorials
  • Αφηρημένου τύπου γρίφοι
  • Το permadeath, παρότι ενδιαφέρον, δεν έχει στηθεί ιδανικά

Βαθμολογία

7
Καλό
Δείτε το νέο VG24 Podcast:

Αφήστε σχόλιο

* Με τη συμπλήρωση των στοιχείων, αποδέχεστε την αποθήκευση και τη διαχείριση των πληροφοριών σας από την ιστοσελίδα.

Thanks for submitting your comment!

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ